Roelvinkjes zijn in Goor: een kijkje achter de schermen

GOOR - Glitter en glamour? Dat was er even niet bij voor volkszanger Dries Roelvink, zijn vrouw Honoria en zonen Donny en Dave. Wérken moesten ze bij Woon & Zorgcentrum Herfstzon in Goor, waar ze te gast waren voor opnames van het nieuwe SBS-programma De Roelvinkjes passen op de winkel. Tubantia nam een kijkje achter de schermen van de opnames. 

Jantien Bussink 18-05-19, 08:24
Officiële publicatie Tubantia

Van rust, kalmte en vrede is deze ochtend in maart weinig sprake bij Woon & Zorgcentrum Herfstzon. Het is chaos binnen. Er wordt gesleept met camera’s en kabels, hengels met microfoons eraan en belichting. Mensen benen van hot naar her, nerveus kletsend in hun headsets. Buiten voor de entree houdt een groepje bakvissen zich op, in de hoop een glimpje op te vangen van tieneridolen Dave of Donny. Tot nu toe niets te zien, behalve dan die pa Dries, die even een dutje doet in een grote oorfauteuil. Want voor hem begon de dag al vroeg.

Reuring
Bewoonster Jo Broers (96) laat het zich allemaal overkomen. Voor haar is de reuring die de opnames met zich meebrengen een welkome afwisseling. Al is ze blij dat ze ook de rust van haar eigen kamer kan opzoeken. Vanaf haar bank heeft ze een mooi uitzicht op de tuin, waar het productieteam druk doende is met de voorbereidingen voor de afscheidsscène.

„Ze zijn de hele dag al bezig, ze slepen met spullen”, zeg ze. „Maar wat ze aan het doen zijn? Vanochtend heeft Dries ontbijt voor mij gemaakt. Hij vroeg: wat wil je erop? Gemberjam, zei ik. Daar had hij nog nooit van gehoord. Toen heeft hij voor zichzelf ook een beschuit gesmeerd”, grinnikt Jo. „Dries heeft ook nog gezongen. Volksmuziek, daar hou ik erg van. Wij houden allemaal wel van een beetje lol.”

Aan de bak
De Roelvinkjes moesten bij aankomst direct aan de bak. De werkzaamheden varieerden van het verzorgen van het diner, tot het schoonmaken van kamers, het voorlezen van de krant en het begeleiden van de gymles. Ook werd de familie belast met het verzorgen van het jaarlijkse uitje. „Maar bovenal hebben we hen gevraagd om de bewoners veel persoonlijke aandacht te geven. Want dat is ook een belangrijke taak van onze medewerkers”, zegt directrice van Herfstzon Angelique Lamme.

Herfstzon
Lamme werd enige tijd geleden door de redactie van het programma benaderd met de vraag of de familie Roelvink zou mogen filmen op Herfstzon voor hun nieuwe programma. Dit naar aanleiding van publicaties over drie hartsvriendinnen van 97 die samen in Herfstzon wonen.

„Daar hebben we wel even over moeten nadenken. In dezelfde week meldde RTL zich met hetzelfde verzoek voor een soortgelijk programma van Chantal Janzen. We hebben toch voor de familie Roelvink gekozen, omdat Dries een Nederlandse volkszanger is en onze bewoners zo van Nederlandstalige muziek houden.”

Bijzonder verzoek
Daarnaast had Lamme nog een andere motivering om ja te zeggen tegen het bijzondere verzoek. „We hebben dit jaar een zeer goede beoordeling gehad van de inspectie en een Gouden Keurmerk. Daar zijn we trots op en dat dragen we graag uit. We willen Nederland graag laten zien dat verpleeghuiszorg anders kan zijn: een huiselijke inrichting met vriendelijke medewerkers die van de bewoners houden. Maar bovenal: als je in een verpleeghuis terechtkomt, houdt het leven en het ‘mens-zijn’ niet op. Bij Herfstzon gaat het leven gewoon door, zowel het genieten als het verdriet. We willen laten zien hoe mooi onze bewoners zijn met hun eigen verhaal.”

Miela
Die verhalen zijn er genoeg. Zo wordt bewoner Jan Krooshof tijdens de opnames herenigd met zijn geliefde hondje Miela, dat hij jaren heeft gehad. Tot het moment dat het niet meer ging. Bij de kokkin van Herfstzon vond het beestje een liefdevol thuis, maar Jan mist zijn Miela nog iedere dag.

„De jongens Roelvink hoorden van dat verhaal. En hebben haar opgehaald, speciaal voor mij”, glundert Jan, die zich met zijn rollator in de gang heeft geïnstalleerd, het gebeuren aanschouwt. Jack Russel Miela zit fier rechtop naast haar oude baas. Blaf. Alsof ze nooit weg is geweest.

Operazangeres
Of het verhaal van Annie Koops (81), vroeger gevierd operazangeres. Voor haar kan het bezoek van de Roelvinken niet meer stuk. „Ik heb samen met Dries mogen zingen”, vertelt de krasse tachtiger opgewekt. „Het is een heel leuke familie. En de jongens zijn ook heel vriendelijk. Ze hebben hard gewerkt, daar hebben ze niet over gemopperd. En ze hadden ook veel aandacht voor ons bewoners. Honoria was ook heel lief. En de mensen van productie ook.”  

Cut!
Dan is het moment daar. Alle bewoners zijn naar de tuin gekomen voor het afscheid van de familie. De camera draait, een paar woordjes van dank. Natuurlijk wordt er nog even gezongen. Cut! De camera gaat uit. De familie sprint naar de uitgang. Binnen wordt alles met een noodvaart opgeruimd en ingepakt. De jonge meiden voor de deur buiten hebben niet voor niets gewacht. Eindelijk kunnen ze met Dave en Donny op de foto. Dan stapt de familie in de reeds ronkende BMW en zoeft weg.

De uitzending van De Roelvinkjes passen op de winkel wordt op 21 mei uitgezonden op SBS6 om 20.30 uur. 

‘De pest aan ouder worden’
Herfstzon en haar bewoners hebben veel indruk gemaakt op Dries, meldt hij achteraf telefonisch. „We kwamen binnen en ik wilde iedereen een hand geven. De kleine woonkamer gehad, kwamen we aan in het restaurant. Zat dat ook nog vol! Wat blijkt: die mensen die daar zaten wonen daar helemaal niet. Je kan er gewoon binnenlopen, om een hapje te eten of te breien. Heel bijzonder. Dat heb ik in Amsterdam nog nooit gezien. Ik treed wel eens op in verzorgingstehuizen, maar daar is het niet zoals hier. Dit geeft een vrij gevoel. Die ouderen zitten niet opgesloten, maken nog deel uit van de maatschappij.”

„Mijn zoons waren nogal gek van meneer Jan met zijn hond. Wat een fijne man. En dan raak je daarmee aan de praat. En dan merk je dat hij, ondanks dat hij woont in een ‘open’ huis, met veel mensen om zich heen, dat hij eenzaam is. Dat is de pest aan ouder worden. Je verliest mensen.”

„Wat ik zwaar vond is dat we om half zes al op moesten staan. Dat zijn tijden die we niet gewend zijn. Zwaar was de dagtrip naar het pannenkoekenhuis. Je denkt, dat doen we even. Maar voordat je al die mensen in de bus hebt… Ik heb met Dave alle rollators en rolstoelen nog in de bus moeten tillen.”

Terug naar het overzicht